BU ACI

BU ACI
Bu acý bitmeyecekse eðer,
Sabah olmasýn.
Güneþ doðmasýn,
Kapý açýldýðýnda sen deðilsen o
Ve Yine fýrtýnalar esecekse yüreðimde,
Sessiz çýðlýklarým duyulmayacaksa kulaklarýnda,
Beni býrak,
Býrak, yakasýndan tutup geçireyim týrnaklarýmý
Zalim kaderin baðýna!
Belki o zaman beni anlar,
Yüreðimde taþlaþan hasretimi alýr da
Vurur karanlýðýn karnýna.

Acýlar, acýlar, ah acýlar!
Nedir sizden çektiðim?
Bu can sizin yüzünüzden
Zor duruyor tenimde.
Öfkelerim hep geri dönüp
Yine beni vuruyor.
Tekte kalsam,
Çýkýp yüksek bir yere,
Meydan okuyacaðým feleðe!

Sebepsiz kimseyi sevmeyen ben,
En yüreksizine bile iyi davranan,
Karanlýða umutla bakan
Hüznünü gözyaþlarýna saklayýp
Sevinçlerini paylaþan yine ben..

Acýlarým o kadar çoðaldý ki
Onlarý basacak yaramda kalmadý.
Yeter artýk, bu sefer öfkelerimi,
Yorgunluklarýmý toplayýp bir yayda,
Bir ok gibi
Sokacaðým feleðin karnýna!..

Yusuf Yýlmaz



Sosyal Medyada Paylaşın: