BEYAZ KURDELE
Beyaz kurdelesin çözme de daðlar,
Ýçime oturdu eski sevdalar,
Yýlgýn yamaçlarda, tutkun ovalar;
Bur da bahar, henüz körpe çaðýnda,
Unutmuþ gülmeyi, yar dudaðýnda...
Çoruh, bozbulanýk, doruk dumanlý,
Gözlerde ürkeklik, yürek amanlý!
Ölüler diriden sanki çok canlý;
Umut düþmüþ, karlý daðýn ardýna,
Boynu bükük bakma n’olur yurduma!
Kendini kaybet de, umudun kalsýn,
Yarýn yine küllerinden doðarsýn,
Rahmet olur, baþýmýza yaðarsýn;
Tutun, dallarýmýn en irisinden,
Bekleyenin, ben olurum, gelirsen.
Çevirme baþýný, bak gözlerime,
Benziyor mu ansýz, çekip gidene?
Koca çýnar, belki dönmez fidana;
Çençlik budamasý yapar bahçývan,
Yeniden yeþerir, oluruz civan.
Güneþ halelenir kala burcunda,
Kaç alacak kaldý gönül borcunda?
Döl tutmaz sözcükler dilin ucunda;
Bak, düþtüðüm yollar daðlýktýr benim,
Sustum, suskunluðum çýðlýktýr benim!
O çözdü, sen çözme beyaz kurdelen,
Benden duymadýysan, duyduðun yalan,
Açma gönül duvarýmda heyelan!
Düþer þimdi bir bir dayanaklarým,
Sýlam da da, ben kimsesiz kalýrým...
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.