MEĞER NE ZORMUŞ SENSİZLİK...
Mevsim yine sonbahar,
Yapraklar dökülüyor bir, bir,
Þimdiden daðlara yaðýyor kar,
Ayazýnda titriyor insan tir, tir.
O melun günü yaþýyorum sanki tekrar,
Gidiþinin üzerinden bir asýr geçmiþ gibi,
Öyle bir acý yaþýyorum ki senin için yar,
Þu an yanýmda olmamandýr bunun sebebi.
Sen gittin ya her þey talan buralarda,
Hiç bir þeyin artýk eski tadý yok,
Sanki kardelenler bile açmaz oldu daðlarda,
Ben gibi çiçeklerde yaþýyor yokluðunda þok.
Beni bir baþýma býrakýp göçtün bu diyardan,
Özlemin yakýp kavuruyor tüm benliðimi,
Ne bir coþku, ne bir tat kaldý senli hülyalardan,
Her þey tozpembe olsa da unutturamaz sensizliðimi.
Zafer Özcan-(17.11.2018)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.