ECELDEN SIRA DÜŞER

Gülümse gül hatrýna can bedende huzursuz.
Ömrün sen cemresinde beyaza kara düþer.
Varmaya yasak yollar,yollar ki sonu sonsuz
Aþkýn ben evresinde ,sadrýna yara düþer.

Ýyiliðe kurulu cümlelerin baþýsýn
Emre āmāde ömrün gecikmiþ telâþýsýn
Gönül senli yükünü mahþere dek taþýsýn.
Arkaný dönüp gitme zorlarým zora düþer.

Suçu sabit olsa da sevilen hep aklanýr.
Ucu kýrýk tebessüm derûnumda saklanýr.
Zifre boyanýr gece ,hasretler ayaklanýr.
Yangýna su ararken ateþe çýra düþer.

Yazýlan kelâm deðil,harflerin intihârý
Tedirgin durur kalem, çalýnmýþ itibarý
Mýsralara gizlenmiþ ,son demin sonbaharý.
Lehçesi unutulmuþ sözler ikrara düþer.

Özledim demedim say.Özlemenin adý var.
Marazlý nefeslerin ,binlerce murâdý var.
Beklemekten usanmaz, canýn da miadi var
Vuslata gün sayarken ,ecelden sýra düþer.

SONLU_34
Sosyal Medyada Paylaşın: