Adýmlarýmýz,
yýprandýkça payý eksilen hayatýn
kapý eþiðinde karþýlaþtý
senin gözlerin yol
benim gözlerim yolcuydu yola
Son kuruþuna kadar tükenmiþken aþk
çýka gelmiþtin üþüten bir yaðmur üstü
yerli yersiz
tedirgin þüphelerimin poyrazýndan
Böyle baþlamýþtý
kapý ardýna asýlý sesimin
terkisinden dökülüp
cevapsýz sorularýma cevap seni bulmasý
Bu zaman
gölgesi gizli
eþkýya bir kum saati sevgili
gidip de gelmeyen adýmlara
yaren toprak
kim bilir kaç kiþiyi çaðýrýyor
aþký bedeninde çürütmek için
Dün
aðzý düðümlü yaþlý bir çýnar fýsýldadý
artýk yeþili de eksikmiþ baharlarýn
ikircikli yaðmurlara hasret
soluyormuþ gücenik çiçekler
güya
güneþin büyüsüne müptela bulutlar
unutmuþlar topraðýn suya olan sadakatini
bu sebeple çýplakmýþ papatyalarýn ayaklarý
bu sebeple dökülmüþ
kibri ihtirasýna yenik gelinciðin kýrmýzýsý
Korkuyorum bende
yeþili eksik baharlar gibi
özlem
sensizlik girdabýna alýr da
hiçlik ile yokluk arasý
eylemsiz bir yürüyüþte örselerse umutlarýmý diye
Bak
geceye tütün sarýyor yine efkar
balonu elinden kaçan çocuðun
göðe takýlý gözleri gibi
iklimine uçan kuþlarý süzüyorum gün boyu
Gel de tamamla
günleri eksiltmeden adýný sayýklayan yokluk
gel de tamamla
hasretinden çatlamýþ tüm renkleri
kirpiklerime serili kýrk ikindiler þahit ki
çok özledim seni
haberin var mý
Dilek USTA