seni izliyorum..

yoksun ya
yoksulum ya...


eþiðinde kapýnýn/bakýyorum
harf harf
he-ce/he-ce
deðersiz bir zerre kadar ýslak
gölgeli sözlerin
daðýlýyor
daðlanýyor yüzümde ki

derin olmayan kesiklerin var
ya gözlerin
gösteriþsiz bakýþlardan uzak

duvarlarla çevrili surlarýn...

aný/msýyorum
kaldýðým zamanlarý bir bir
nefes almak için zorlandýðým
kokunu
ve okuduðum þiirlerini
sahiplenmek adýna sorgusuz,
suya yazýlmýþ sözlerini...

sen, git (!)
iyimsimi koþarak git...
daha fazla geç kalmadan git...

neyi unutuyorum biliyor musun?
(mesela herkimsen)

bazen, açýlýr bir pencere
caddeler bir kaosu taþýr,
þehir bir geceyi ve sen,
en ücra köþesinde odanýn
sobelenmiþ
bir çocuk gibisindir
masum...

kapýyý dilersen anahtarla aç,
dilersen itekle kapýyý yada kýr...
üstüme alýnmýyorum artýk
hiçbir þiddeti...

pek çok þey konusunda
tartýþabilirim seninle
ve kendimle...

bir türlü ikna olamadým mesela
"Sýnýflý Toplum" yasalarýna
ve komün bir düzeni
sevemedim...

þimdi hani þu salise
kokusunu duyuyorum bir gömleðin
tütü kokusunu
hazýrlanýrken en bilindik günüme...

öleceðim evet
doðacaðým yine...

sonsuz bir tekerrürden ibaret
her þey,
herkes ve zaman...

sen git (!)
bir rezillik ki sorma’dan git...
konuþmadan git...

ve bil ki sevgilim
olmayan sevgili;
sadece büyük bir pencerenin
arkasýna saklarmýþ gibi gövdemi,
çözdüm sana,
çözüldüm
ceketimin düðmesini
gevþettim kravatýmý,
ellerimi soktum boþluðuna ceplerimin ki

seni izliyorum,
kanatlarýný
ve uçmaný sonra...



(...)
Sosyal Medyada Paylaşın: