Ellerim Üşüyor

Adsýz mevsimlerin
Renksiz iklimlerini
Ýliklerime kadar hissetmek
Hayal ile gerçek arasý
Asýlý kalmýþ bütün hayaller
Umut diye serilenler
Ayazdan dona çekmiþ
Yine hayaller kýrýlmýþ
Üzerine güneþ doðsa
Isýtmaz ellerimi

Bütün masallar kanser olmuþ
Hangi evresine baktýysam
Hangi evresinde yakalamaya çalýþtýysam
Hepsi bir leþe döndü
Kimisi açýk mezarlara gömüldü
Kimisi kimsesizdi
Benim payýma düþense
Gidenlere veda etmekti

Bazen sessiz sedasýz biterken
Kimi zaman olabildiði kadar gürültülü biter,düþer ruhumun sararmýþ yapraklarý
Düþenler fosil olurda
Düþmeyenler mahkum kalýr derinlerde müebbet
Her af çýktýðýnda bir isyan çýkar
Keþkelersiz,davalar
Sanýðýn ben olduðum tüm davalarýnda
Kireç kokmayan odamýn duvarlarý
Þahittir tüm haykýrýþlara

Mýknatýs gibi çekiyorum tüm olumsuzluklarý
Birini uðurlamadan,diðeri hep yanýbaþýmda
Kimisi keskin býçak gibi keserken beni
Batan ,yüreðe saplanan acýlarýmý
Söküp atamýyorum,takatim kalmadý
Ruhumun derinliklerinde yanan ateþ bile
Yetmiyor ýsýtmaya kimsesiz ellerimi

Avazým içime kaçtý,ayazýn olduðu bu günlerde
Baþý eðik,hüzünlü heybemin cebi boþ
Kah gülüp,kah aðladýðým yorgun bedenime
Siyah güller býrakýyorum payýna düþen kadar
Rengi mühim deðil adý gül olsun sadece
Çile mayasý,mayalandýkça
Yüzsüz yüreðimin affýna sýðýnýyorum
Kýrýk,dökük yaþarým yaþamasýna elbette
Isýtamam ellerimi,ellerim hep üþür
Sosyal Medyada Paylaşın: