Gün Olur - Büyükanneme
Gün olur aðlarým, otururken yanlýz baþýma
Bir þeyler karalarken yazý masamda,
Gün olur isyan ederim uðradýðým haksýzlýklara
Bazen çekilirim köþeme kalýnca tek baþýma
Gün olur kabarýrým öfkemden delicesine
Ýçimden geldiði gibi küfür ederim edepsizce
Deli divane olurum, bir aðacýn dalýnda bir kuþ öterken
Bazende sessizce aðlarým vah çekerek kendi halime
Gün olur bir bilmecenin çözülmeyen kareleri gibi
Karanlýða boyarým kimse görmesin diye kendimi
Gün olur aç karnýna yatarým isyandan
Bazende yerim aksýrýnnca ve týksýrýncaya kadar bir obur gibi
Gün olur bir kadeh meyde ararým bulmak için
Bilmediðim kendimi…
Nesimi misali sorgularým karmaþýk dimaðýmý
Yendiden adam olmak için
Gün olur bir kaç kadeh meyde bulurum yitirdiklerimi
Ya da öyle kandýrýrým kendi kendimi
Yediðim nimete acýrým benim gibi bir haylazý doyurduðu için
Gün olur mleklere özel ödeþir veririm
Kendi elime kendi kimliðimi
Ama nereye koþsam ve gitsem hüznümde gelir benimle
Yoldaþ olduðum evliya erenlerimle…
Kimi oturmuþ bekler birilerini sevgi kervanýnda
Yol almak için merteb- þahýnda yürür varmak için emellerine
Gün olur kelepçe takarým gönlüme
“Hasretinden eskitilen prangalar içinde”
Hasret kalýrým bir öksüz gibi gurbet ellerde,
Anarým devri alemi kendi çaldýðým tamburun tellerinde.
Gün olur anarým, dedemi, nenemi, babamý ve annemi
Her attýðým adýmýn eþliðinde…
Ninni söylenip büyütüldüðüm diyarý
Alemi bir römork gibi peþine takýp giden zamanede
Yazma Hüseyin bitmez yazmakla bu alemin derdi
Birine çare bulsan, zuhur eder ötekisi
Önce kemiklerin aðrýr, sýzýntýlar baþlar
Bir kuþluk vakti ölüm seni kapýda aðýrlar
Hasan Hüseyin Arslan, 16.09.2010 tarihinde Gelnhausen‘dan Darmstad’a yaptýðým bir tren yolculuðu esnasýnda büyük annem Dursun Arslan’ý anarken yazdým. Iþýklar içinde uyu – devr-in daim olsun benim deðerli büyük annem. Ölümünün 20. yýlýnda sana en az 2.800 km uzak bir yerde yazdým.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hasan Hüseyin Arslan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.