bilemezsin..

senden sonra…
farklý dokunuyor
kelimelere
parmak uçlarým
ve zorluyor beni
bilmem kaç zamAnlý
heceler ki
peki o biçimsiz iþaretlere
ne demeli?
söküp onlarý derinden,
anlamlý bir cümle
kurma telaþlarý,
satýr/satýr
sana dökülürken ki
senden sonra,
tüm boþluklarýma
akýyor ýrmaklarým.
bil/emezsin
keskin bir süreç bu/devrim.
iç-sel ayaklanma..
bir hayat avareliði gibi
soluk alma biçimi
hýrýltýlý ve derin
ýslak sýrýlsýklam
odaklanma aný ki
büyür bebekleri g¬özlerimin,
güzel haller arifesinde,
sana doðru yaptýðým
o yolculukta
mekaAnsýz/zamanSýz..
her virgül çakýl taþý olur
derinlerinde okyanusun
ve ses/leniþler nokta.
iksir deðil bu sýr da.
konu sen olunca
büyüsü düþer harflere
kokunun ve geniþler
yüreðimin hacimleri
seni çekmek için
derinlerine, kendime ki
yazdýðýmda sana/
aktýðýmda mektup mektup,
sana dökülen her harf.
su/damla ve metin/ler
tutkusu olur yaþamýn
tutuklusu müebbetlerde ve...
bir bakýyorsun..
kiriþi sökülüyor
yüreðinin üzerinde kurulu
o ruhlarýn..
yol neden bitmiyor diye
düþünmeye baþlýyorsun
o zaman..
düþ bozumlarý bunlar..
boþluðunun fecir vakitleri ki
üzerinde sayfalarca þiirler
birikiyor kapý aralýklarýna çarpýyor
rüzgar/ayaza çýkan sokaklarda
kimsesizlik ve sessizlik
susuyor ve parmaklarýný
mühürlüyor yüreðinde..

bir bakýyorsun/
çerçevelerde arayýp bulamadýðýn
o yüz yatýrýp seni taþlara,
çarpýyor kir tutmayan yosunlarýný..
mevsimler diyorum,
mevsimler..
sana yakýþýyor
bana günler ve geceler.
yol neden bitmiyor
geçip gittikçe uzaklara.
bilemezsin…

ve yar
duygular dillenince kuytularýmda, 
kasýklarýma düþ/erken zerresi her anýn
ýsýrýp alt dudaðýmý 
zirvelerine týrmanýyordum daðlarýmýn ki 
daðlarým sendin
ve sen bilemezsin..

yalan söylemeyi beceremeyen çocuklarýn
düþleri karýþýyor gözlerime!
içimden sana þarkýlar söylemek geliyor
çirkin ve kýrgýn sesimle
ve sen bilemesin..

hiç sorulmamýþ bir soruya verilmiþ
yanlýþ bir cevap gibiyiz þimdi.
nerede nasýl olduðumuzun bir önemi yok.
kapatýp gözlerimi
yüreðini çaðýrýyorum
en derin yerlerime
tutup ellerini
býrakmak/sýzýn
zirvelerine týrmanýyoruz daðlarýnýn ki
umutlanýyor yerin yüzü
umutlanýyor sular
ve kar.

bil/emezsin. 

deðiþmiyor
unutulmasýný beklediðimiz hiç bir iz
gözlerini aç!
çeke çeke! saçlarýmýn kýrýklarýndan
dik karþýna hesap sor
hep ayný cevabý
bulacaðýn bir yüze ki
þþþ tamam

-içimdengeldi-

içini yerim derimde
ýslanýr dilim
uslanmak/sýzýn
ve sen bilemezsin..

ruhumun derinliklerinde 
yüreði delen bir iðnenin
ucunda kalakalýp!
camdan kulelere düþen
o gölge
o karanlýk ses
ýslak nefes
benim sana ulaþmayan soluðum þimdi ki
sen bilemesin..

kaybedilmiþ günlerinin sorulmayan hesabý
ödenmemiþ kaç düþ býraktýysa arkasýnda.
hayýr!
buna izin vermiyorum.
bir þiire benzemesine
izin vermiyorum.
yazmýyorum artýk 
yaþýyorum.

-tekbaþýma!-

ki sen bilemesin..

yorulup kendinden
bir gün kaçarsýn diye 
kentime....
içimden deniz geçiyor yüreðiM!
nefesini tut.
ve dal þimdi içime.

boðulmayan
ve tutuþamayan
ölmeyen ve öldürülemeyen
bir lanetli gibi yaþamaktan sýkýlýp
sana sarýlýyorum
bilemezsin..





(...)
Sosyal Medyada Paylaşın: