her gün kendimi attýðým göl kenarýnda huzurun ayak izi ve damarlarýmýzdaki tümsek aynaki resmimiz dört gözle bizi bekliyor sevgilim
hani sen aniden çýkýp geliversen suda þiir yazan aksimden öpüversen þu asýrlýk sýzýmý þefkâtinle sarýversen o banka oturup içsek kahvemizi höpürdete höpürdete sonra tüm hücrelerimizle sadâkat yemini edip avuç içlerimiz sevinç gözyaþlarýmýzla dolana dek alkýþ tutsak kuðularýn sýmsýcak dansýna
âhhhh iþte sevgili kocaman bir çýðlýk kopuyor baðrýmdan aslýnda biz hüzünlü bir akþam üstü tanýþmýþtýk seninle ve elindeki papatyalar aþk için nasýl da sýrýlsýklam aðlýyordu
...hatýrla sevgili
ay dolunay da deðil beni sana taþýyan leylekler de terketti buralarý griye çalan gözlerimden yaðmur yaðýyor taaa oralara þimdi bir rüzgâr olup þiirimin aðlaklýðýný dindirsen ya sevgilim...
nagi han
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nagihan ERGÜL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.