Hasretin CAN Yakıyor
Ellerin ellerime deðdiði günden beri,
Dokunduðum ne varsa sanki hep sen kokuyor.
Dolunayýn þavkýnda aðarýrken tan yeri,
Kör geceye sýðýnan aþk canýma okuyor.
Yokluðun kollarýmda þimdi nerdesin nerde?
Sen hüzünler üstüne çektiðim en son perde,
Býraktýðýn gibiyim bilmedigin bir yerde,
Benliðimden süzülen ruhum sana akýyor,
Zor deðil biliyorum aþkýn uðruna ölmek,
Kaderimize inat kederimize gülmek,
Bana kafi sevdiðim yanýný yurdum bilmek,
Adý üstünde gurbet hasretin can yakýyor.
Bazen coþkun sel gibi coþtukça coþuyorum,
Bazen gölge misali ardýndan koþuyorum,
Bendeki bu duruma bende çok þaþýyorum,
Hallerimi görenler deli sanýp bakýyor.
Uzaklara uçamam kanatlarýmda yara,
Yerim göðüs kafesin beni solunda ara ,
Bülbül gülün aþkýyla nasilki düþtü hara ,
Yarýna ilmek ilmek sevgim umut dokuyor.
Hüzün Bulutu
...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.