Kuþlar konuyor pencereme
Kar,gelinlik gibi giydiriyor þehrimi
Sevdalýlar geçiyor caddeden,acelesiz
"Hayýrlýsý" diyen sesin kulaklarýmda...
Ayný dünyadayýz be gülüm,
Farklý hayatlardayýz...
Tüm renklerinden arýnýyor þehir,
Bembeyaz bir sonsuzlukta yitip gidiyor.
Olsa da ne çýkar gözler elaymýþ,yeþilmiþ
Gönül ne renk görüyorsa odur sevgilinin rengi,
Gözler ne renk olursa olsun yoktur gözyaþýnýn rengi...
Koþmalý mý yoksa Zamaný mý durdurmalý
Söylemeli mi herþeyi son damlasýna kadar,
Susmalý mý?
Ayaðýnýn altýnda ezdiðin kar taneleri gibi ömrümün günleri...
Ben üþüyorum çünkü sen üþüyorsun.
Ben "gidiyorum" diyorum, sen "kal" demiyorsun.
Senin yanýnda su gibi akan þu saatlere lanet ediyorum.
Seni görmediðim her saniyenin üstünde söndürüyorum sigaralarýmý...
Kuþlar konuyor yine pencereme
Caddeden akýp giden hayatýmýza bakýyor gözlerim.
"Bu kaldýrýmdan kaç kez birlikte yürüdük?" diye soruyorsun.
Geçip giden otobüsler,
Ýnenlerde seni arýyorum
Nafile bir ümitle!Gelmiyorsun...
A.E. Mart 2006
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.