YOLCULUK YANIKLARI
Ve yýldýrým gibi düþer kasýmýn ilk haftasý
Cam kýrýklarýya gülüþüyor allý güneþ ýþýklarý
Bir hayat, bir savaþ ve yolculuk yanýklarý.
Kýrýlmýþ aynalarda unutulmuþ dört duvarlar
Gittikçe buz tutuyordu geçilesi zor yollarým
Çöl kalan topraklarda kanlýca yaralý çiçekler var
Her þey yarýnsýz bir gece uðuruna deðil miydi sanki?
Ya ben, çýldýrmýþ þairlerin son kalemi!
Uykulu muhabbet kuþlarýna benzetiyordum kendimi
Suskunluðum çok, yüzümde gülüþlerim yoktu
Her þey soluk soluða ayrýlýk kokuyordu.
Sen dur ben giderim diyenlerden biriydim belkide
Biri iþte, daha önce herkesle bir tuttuðun gece
Þimdilerde her gün güneþle savaþ halinde
Oysa ben yaðmurdan uzak aðlamaya baþlamýþtým bile
Çektiðim içli bir nefesle sessizce gidenlere
Hýrslý bir yaným dokunuyordu kalbimle
Ve güneþ alçalýyor, rüzgar ol diyor gözlerime.
Son dumanýna karýþýp uzaklara savruluyorum
Yaný baþýmda o çok yakýndýðým serzeniþlerim
Unut onu dediðim her gün yeniden uyanýyorum
Ve yeniden kendime kendime savruluyorum
Eski bir derdim vardý hani hep gitme derdi
Ýçimi yakan en çok onlar deðil miydi?
Kala kala kalmýþtým dün kalýnmýþ yalnýzlýðýmla
Bugün onunla bir demlik çayýn dibine vuruyoruz
Penceremde bir deniz manzarasý, tablomda daðlarýn
Günah çýkarýyor kimsesizler, sessizler
Bir merhabayla bir hoþça kal arasýnda gibiydiler.
Deniz dedim de þimdi aklýma geldi, mavi miydi?
Unuttum renklerin binbir halini, belki bir gri
Susmuþtum oysa, siyahýndan hiç çýkamadým ki
Býrakýyorum kendimi gecenin derin sessizliðine
Hali hazýr düþlerimde puslu gözlerimde
Kuyularýn kör ve dipsiz, dönülmez halindeyim.
Ve gönlüm gittikçe tay düþtü ýþýksýzlýða
Özgürce býraktý kalbimi, yalnýzým þimdi
Geride bir içimlik sigara ve can kýrýklarý
Militan sözlerle yaðmur ýslatmýyor aklýmý
Ve ben unutmaya yemin ettim adýný.
.
.
.
YOLCULUK YANIKLARI - Mawish Þiirleri - Mert Zafer Cansever