Seni seveni kaybettin

Geçmiþim pek parlak deðil...
Hatta içleracýsý bile diyebilirim...
Bu kalbe her giren yaraladý...
Bir býçak izi býrakýp gitti...
Unutulmaz ayrýlýklar yaþattýlar bana...
En aðýrýda seninki oldu...
Çok erken kaybettim ben kendimi...
Çok erken...

----

Ben severken yüreðime yenik düþtüm...
Yitirdim benliðimi...
Gülüþümü kaybettim bir kere...
Gülüþümü...
Þimdi...
Üþüyor ellerim...
Titriyor...
Titriyor bu soðuk bedenim...
Yaralý bir kuþtan farkým yok
anlayacaðýnýz...
Çýrpýnýp duruyorum öylece...
Çýrpýnýp duruyorum...

----

Oysaki...
Ben bir yangýndým,
sevenin yüreðinde...
Bir gözyaþýydým,
gözyaþý...
Sevenin gözlerinden dökülen...
Bir umuttum,
hiç bitmeyen bir umut...
Etraftaki tüm olumsuzluklara raðmen...
Ýlk önce umudumu çaldýlar benim,
hayallerim kayboldu...
Sonra...
Gözlerimdeki yaþlarý kuruttular,
taþ kesildim...
Taþ oldum..
Ve içimde tek bir ateþ kalmadý,
buz tuttu kalbim...
Buz tuttu bu bedenim...
Gel de þimdi bu yaralý kalbe,
sev de...
Mümkün mü sence?
Sevebilir mi dersin yeniden?
Hadi sevdi diyelim...
Peki...
Güvenebilir mi?
O kadar hayal kýrýklýðýndan sonra
bir daha birine güvenebilir mi?
Zor...
Hemde çok zor...
Çok zor...

----

Yitirdin Sen,
bendeki güvenini...
Çok acýttýn be yüreðimi...
Çok üzdün beni,
çok...
Tek darbede paramparça ettin,
seni ölürcesine seven bu kalbimi...
Ruhumu bedenimden söküp aldýn...
Bir gece vaktinde benzin dökerek,
ateþler içinde yaktýn...
Yaktýn seni seven bu kalbimi...
Yaktýn...
Artýk boþunadýr çýrpýnýþlarýn...
Boþadýr çabalarýn...
Sen...
Sen, seni seveni kaybettin...
Kaybettin...
Baþýn saðolsun...

Yazan : Recep Hamza
Sosyal Medyada Paylaşın: