Yakmayacaktýn o kibriti salonun köþesinde Bak daðýldý evrenime ateþin Çarpýþýyor hayallerim birbirlerine Yanan sence ne, Yakýþýnýn nedeni ne salonu Ben de varken içinde?
Kýrmayacaktýn o sinek kuþunun yumurtasýný Yere çalýp... Daðýtmayacaktýn, Canýyla can vereni yapýþtýrýp parke üstüne Bak nasýl soluyor hýzla rengi umutlarýmýn Ýlk sarýsý yok oluyor, ruhumun güneþi gibi Beceremezsin, deneme hiç Toplamayý kabuðunun içine...
Üþüyorum... Döndürmeyecektin bu hýzla yaktýðýný Döndükçe soðuyor kabuðum Kabuk tuttukça hapsoluyor ateþim Ölüyor kendi içinde.
Sonra bana gelip sonsuzluktan Ebetten falan bahis açma, gülerim. Sebebim misin, sebebin miyim bilmem; Ama Bir gün seni bu düzensiz dalgalarla resimli çölde Kumun içine çeker, Kendi girdabýma Gömerim.
06.11.2018
Sosyal Medyada Paylaşın:
SERPİL ŞEN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.