Kafesinde can çekiþirken ruhumun ayaz kuþlarý
sýðýnýp tanrý vergisi yalnýzlýðýma
þükrü sabit dualar gönderiyordum umarsýz yarýnlara.
Yarýnlar neydi sahi
gün be gün büyümek miydi
kangrenleþirken yürekte yaralar
kesip atamamak mýydý kaderin göbeðini kökünden
bilmiyordum.!
Bilmediðim nedensiz korkularýn öncesinde
korkusuzdu hayallerim
deliþmen rüzgârlarýn seyrinde dönerdi dünya
annemin dualý ellerinde þekillenirdi,
ak düþmeyen saçlarým
öz güveni harmanlayýp ruhuma üflerken ýlýk nefesini
ben biteviye annem kokardým
salýnýrdým uçsuz bucaksýz cennetinde
cehennem öteki dünyada zannederdim
arafta kalmadan önce..
Meðer yaþ alýrken tecrübeyle büyüyormuþ insan
kalp kýrýldýkça, kýrmayý öðreniyor
mutluluk andýný söküyormuþ dilinden, hýrsýz zamanlar
babamýn þefkatli elleri
kýrmýzý kuþaðý baðlarken, kar beyaz esvabým üstüne
meðer ondan titriyormuþ yufka yüreði
uçururken gönül kuþunu bilinmez diyarlara
Çok sonrasýnda anladým
sevda kuþun kanadýnda gezinirmiþ
kýrkyama bohçasý anýlar, tavan arasýna saklanýr
kafesinden bakýp gök yüzü bulutlarýna
yüreðinin türküsünü söylemeyi,
öðrenirmiþ insan.../
Duygu Þen_2temmuz2018
__________________________________
Harika yorumuyla bir þiirime daha ses olan can dostuma tebrik ve teþekkürlerimle..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.