DAMARDA KAN GİBİYDİ

Nasýl anlatayým ki;
O uzaktan görününce,
Karanlýða güneþ doðuyordu.
O bir kez gülünce;
Etraf mutlulukla doluyordu.
En güzel çiçekler;
Ona benzemeye çalýþýyordu.
En güzel misler;
Kokusunu ondan alýyordu.
***
Nasýl anlatayým ki;
Onu tarif eden her cümle,
Mutlaka eksik kalýyordu.
Dertliler var ya dertliler.
Hepsi þifayý onda arýyordu.
Haksýz da deðillerdi hani,
Dileyince her yarayý sarýyordu.
Dileyince her acýyý dindiyor,
Her sýkýntýyý bitiriyordu.
***
Nasýl anlatayým ki;
Damarda kan gibiydi iþte,
Tüm bedende dolaþýyordu.
Hava gibi, su gibiydi iþte.
Canlar ancak o varsa yaþýyordu.
Ben ona sevdalýydým ama,
Bu sevda aþkýn sýnýrlarýný aþýyordu.
Ben ona sevdalýydým ama,
Bu sevda her geçen gün,
Arþa doðru ulaþýyordu...
Ve ne yazýk ki O bana ancak;
Herkes kadar yaklaþýyordu.
Ne yazýk ki O bana;
Hiçbir ayrýcalýk tanýmýyordu.
Ya da gönül bu ya;
O’na ulaþamayýnca,
Öyle olduðunu sanýyordu.
O’na kavuþamayýnca,
Sevilmediðine inanýyordu...

Celal Bahar
Sosyal Medyada Paylaşın: