Hakkım yok...

Hakkým yok bir kapý ardýna çýkmaya
Karanlýktýr diye korkuyorum ...

Kuru bir toz girdabýna savrulursam ya
Ýþte yine korkuyorum ...

Eskiden pencere , kapý ardýnda mevsimler görünüyordu
Umutlar sýralanýr, düþler kuruluyordu
Keskinlik sadece gül dikeni acýsýndaydý
Býçak sözler kelâmdan sayýlmýyordu ...

Eskiden sözler balla kesilirdi
Sözün hakký
Aðzýnýn bal tadý bitmeden yerini buluyordu ...

Þimdi sadece susuyorum
Korkuyorum kapýnýn ardý mevsimsiz karanlýklardan ...

Çünkü Kýrýldým
Lime küçüklüðünde parçalara...

Anlatmanýn, anlaþýlmaya yetmeyeceðini anladým
Sözcüklerimle yoruldum ...

Gülümsemesin güneþ
Ay, zifiri olmuþ geceye yakýþmasýn
Zira Umudun selamýndan korkuyorum ...

Aybüke
Sosyal Medyada Paylaşın: