bir akþam üstüydü yine ýslandým selinle göz pýnarlarým yolundan sapanlarýn izinde ki neresinden tutacaðý belli olmayan bir aðýrlýk gibi gelip tuttun yüreðimi. o kayýp ruhlarýn hüzün bilenmiþ yamaçlarýnda kýyýlarýnda olmanýn sýcaklýðý ve ýslaklýðýyla tüm nadasa býraktýðým acýlarýmý rafa kaldýrýlýyordum. geriye neyin kalacaðýný düþünmeden. bir akþam üstüydü bunu yapýyorduk. çünkü biz seninle sessiz bir çýðlýðýn esiri olmuþtuk. kaç kere yutkunduk damlanýn sel vakitlerinde önüne katýp büyük denizlere attýðý yapraklardýk ne kadar hafiftik vede ne kadar büyük. hacim ve yer çekimi mümkün mü þimdi simya bilmeyen bir dille. susmuþ susamýþtým avuçlarýna...
mutluluk... ruhun ruhla kilitlemesiydi bir akþam üstüydü baþka bir son bilmiyorduk tam/ artýk oda yetmiyor olduðunda gelip buldu yüreðimde uyuyan dilperim.
yokluðunda ne vakit açsam ruhumun en ýþýk bilmez odalarýný hatýralarýndýr el yordamýyla parmak uçlarýmý duvarlarýna sürte sürte yanaþtýðým ki oysa yinede aynalara bakmak yetiyormuþçasýna aramak yüzünün önündeki sureti. nerede kaybettiðimi hatýrlamadýðým o özgeçmiþim þimdi çok bilmiþ hasret/hararetler doðuruyor sana. sadece sana..
(...)
Sosyal Medyada Paylaşın:
eksik susmalar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.