Vurgunlar yiyorum, Gözlerinin renginde. Boðuluyorum her gün bin kere, kýyýlarýna çarpýp çarpýp dönüyorum.. Bulmadý kimse, Senelerce... Bulmadýn. Sen bile.
Ýncir yapraklarýna sarýyorum, Ruhumun yanýklarýný. Söküyorum tenini Ölüyorum bedenimi Görmüyor kimse; Görmedin sen bile senelerce...
Sabýr yarasý kanarken; Dindi diyorlar acýsý. Kývýlcýmlarý ruhuma çarparken, Söndü diyorlar ateþi sýzýsýnýn. Ben küsmüþ zamana konuþmazken, Sardý diyorlar zaman onun da yarasýný...
Susmadý mý Nazým bile sonunda; Sen bile, ben bile Kusmadýk mý bu sevdayý Hüzün akþamlarýna. Varsýn öyle bilsinler Varsýn bitti bileyim Bu aþký ben bile. Sen gidince..
03.06.2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
asumann Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.