Pýnardan akan, Sular kadar saf, duru... Gönlü sevgi dolu. Doðadan alýr temiz nefesi, Kuþlar, çiçekler, kelebekler yanýnda ne ki! Bir kuzu melese, Sevincinden olur dört köþe! Bir çocuðun gözü çiselese, Bulutlar gibi baþlar hüzünlenmeye! Bir karýnca incinse, Sessiz fýrtýnalar kopar içinde! O bir öðretmen; Hayallerini döþer, Körpecik beyinlere, Bir gönül sarayý oluþturur; Taht kurar, Oturur baþ köþeye!..
Sosyal Medyada Paylaşın:
yusuf yılmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.