Zaman zaman efkârým temelden sýzar dýþa
Celbedip iklimleri vazgeçer bigâneden
Can evini devirip tufana karakýþa
Ýncinen bakýþýmda derinlik olur neden
Aðaran sabahlarýn çekilirken üstünden
Gecede müphem sancý, hâle esrarý s’inik
Karþý daðlarý mesken tutarak dünü günden
Gönül bahçelerinde kanatlanýr üveyik
Ölümsüz arzularýn kýyýsýnda uçurum
Defetme telaþýnda intizarý çuhadar
Yandýkça gülün dalý sarsýlýyor Þam, Urum
Rüzgâr esmede nakis, bulut gölgeden bizar
Kevn-ü mekânda pazar hüzne tezgâh açtýkça
Tükenmiyor geçmiþim erken geldi sonbahar
Boz geyikler ovadan ben kederden kaçtýkça
Aðla diyor tiz bir ses aðla sahibi kadar
Varsýn doðuþtan þanslý kimi derdiyle âbad
Kendi külünü bilen ateþ soðusun dursun
Varsýn olsun müptela gama pervaneler þâd
Sýzdýkça efkâr beni dönüp baðrýmdan vursun
Yine de güneþ gibi nazarýmda durursun...
Nezahat YILDIZ KAYA