Zaman...
Yine bir çocuk býrakýp ellerimi,
Ardýna bakmadan koþmaya baþlayacak
Ve yine düþecek,
Dizleri kanayacak ve yine sende arayacak çaresini,
Yine baþýný yaslayacak bir omuz buldum umudunu yeþertecek
Hiç bilmediðim daðlarda çiðdemler açacak yine,
Kuþlar fýrtýnaya uçacak, geri dönme ihtimallerini arkada býrakarak.
Zavallý bir ben kalacak kendi yanýmda ve
Kendimden en az sen kadar uzaðýmda…
Cuma,
Zil çalmýþ,
Kolalý yakalar daðýlmýþ…
Hala o kadar çocuðum ben
Fiþ’li geçmiþimin kara tahtasýnda…
Yine birileri aþýk olacak bir mevsimde
Ve yine düþecek,
Diz(e)leri kanayacak ve yine sende arayacak çaresini,
Bildiði bütün daðlarda çiðdemler açacak yine,
Pervaneler ýþýða uçacak, sönme ihtimallerini arkada býrakarak.
Zavallý bir gün kalacak hatýratýnda,
Belki Nisan belki Temmuz belki Kasým kadar uzaðýnda…
Zaman,
Gün dönmüþ,
Karlar firar etmiþ kendi mekanlarýna,
Hala o kadar Baharým ben,
Di’li geçmiþimin çiçeklenmiþ yazýnda… Yine birileri gelecek
Ve durup dururken yüzümüze vuracak yalnýzlýðý,
Ýçimiz kanayacak ve düþte arayacak çaresini,
Bilmediðimiz bütün daðlarda çiðdemler solacak,
Biri kuþlarý vuracak yine
Ve biri alkýþlayacak, sevme ihtimallerini geride býrakarak.
Zavallý bir can kalacak yan(dýðým)ýzda,
Kalemler düðümlenip, dizeler sustuðunda…
Acý yeþil,
Dar sokaklar,
Ezan vakti bitirilmiþ oyunlar,
Hala o kadar ürkeðim ben
Düþ’lü geçmiþimin erik dalýnda…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.