Rüzgar aldýkça acýlarým
Yerden
Bedenim
Kesiliyor
Kendi izimde uçamýyorum anne
Ayaðýmý uzatýyorum
Basacak
Bir karýþ temiz toprak yok
Çürümüþlük sarmýþ dört bir yanýmý
Unuttum!
A/dýmý anne
Bütün beyazlarý iðfal eden
Haþaratlar
Yýkanýp aklanýyorlar
Önlerine çýkan sularda
Sonra
Gözlerimize kefenliyorlar
Yaþamý
Kendi suyunda kaynarken sabrýmýz
Ki;
Ne anne kokusu var
Kefenler de
Ne de kundak kokusu
Kefenler ölüm kokuyor
Yüzümü sil anne!
Can düþmesin yüzümden...
Taylan KOÇ