Karanlık

Karanlýk insanýn en büyük korkusu,
Karanlýk gecenin bir sismik sembolü.
Karanlýk aydýnlýk yönün batýsý,
Karanlýk insanýn en pis yönü.

Ve bu yön diðer insanlarý üzer,
Bu yön sahibi sýnýrlarý aþarsa.
Üzmekten daha fazlasýný yapar,
Kýrar, döker, aðlatýr hatta parçalar.

Ben parçalandým lime lime oldum,
Her bir parçam dört bir yana savruldu.
Güneþim battý hiç birþey göremiyorum,
Kulaklarým bu yüzden bi hayli yoruldu.

Ýçimdeki yangýnla bir hayri kavruldum,
Lime olan parçalarým aðýr þekilde piþti.
Dile vuramadýðým kelamlar içimde birikti,
Boþalacak kap kaçak bulamayýnca her zerrem þiþti.

Yüzüm gülmez, elim kalem oldu,
Gözüm su, elim nasýr tuttu.
Ve þans eseri yolumu buldum,
Bu yürüdüðüm en istikrarlý yoldu.

Ve bir gün batan güneþ, tekrar doðacak,
Güneþ, karanlýk dahi herkesten hesap soracak.
Nemli kirpiklerim birer birer kuruyacak,
O zaman yüzüm güllerin en hasý açacak.

Bedenim karanlýktan arýnacak,
Berrak bir hayata sahip olacak.
Sonrasý yaþam su gibi akacak,
Bu kes gözümden, mutluluk yaþý damlayacak.

Þimdilik hayatým zifiri karanlýk,
Lakin bir yaným hep aydýnlýk.
Ay gibi yüzüm,
Bir tarafý aydýnlýk, bir tarafý karanlýk.

Çekmecedekiler ~ Karanlýk
2015
Sosyal Medyada Paylaşın: