Filiz verirken acýlar yüreðimizde
Kaybettik içimizdeki uçurtmalarý
Göçüp gittik kendimizden
Mumyalayýp saklarken çocukluðumuzu
Kýnýndan çýkarýp öfkemizi
Ateþe verdik düþlerimizi
Hüzün kuþlarý kanat çýrparken deryalara
Çorak topraklardan söktük attýk yarýnlarýmýzý
Kefenledik umudumuzu ellerimizle
Sýrtlanýp türkülerimizi yitip gittik þafaklarda
Karanlýk dehlizlere gömdük insanlýðýmýzý
Üþüyen bedenler ateþ olup yakarken analarýn yüreðini
Ve gelin ederken acýlarýmýzý
Mukadderat deyip kaç goncayý gömdük içimize
Kamçýlanmýþ fecirlerin ardýndan
Yolu þaþýrýp indik kör kuyulara
Yittik bir bir söküldük köklerimizden
Biriktirip gül kokulu analarýn feryadýný
Yüzümüzü düþürdük topraða
Kavil çiçekleri solarken avuçlarýmýzda
Kaç kavim geçti içimizden salâlarla
Merhametin izi silinirken dudaklarýmýzdan
Gözlerimizden hasreti fiþleyip tutsak ettik kederi
Þimdi küllerinden þahlanacak yýlkýlarý
Düþen bir kentin sancýsý gibi
Göðsümüze vuran rüzgârda arýyoruz
Anýyoruz umut kuþlarýný
Ve Tüm gidenlerin izlerini
Tüm çocuk yüzlü gülüþleri…
- nitera-