Hasbahçenin Gülü Öğretmen

Ýlim meclisinde baþköþe senin
Þanlý bayraðýmýn al’ý oldun sen
Dolunay misali, aydýnlýk yönün
Sevgi kovanýnýn balý oldun sen

Ýlim kapýsýnýn anahtarýsýn
Gönül kovanýnda ana arýsýn
Halaysýn, horonsun, ata barýsýn
Meyveli aðacýn dalý oldun sen

Kýymetin büyüktür Hakk’ýn katýnda
Tavýrlarýn hoþtur, sevgi tadýnda
Dosdoðrusun, hile yoktur zatýnda
Darda kalanlarýn eli oldun sen

Karanlýðýmýza doðan güneþsin
Zemheri ayýnda yanan ateþsin
Anasýn, babasýn, kardeþsin, eþsin
Aþýlmaz daðlarýn beli oldun sen

Gönül bahçesinin gülüsün ey can!
Yürek devletinin ilisin ey can!
Susmayan kopuzun telisin ey can!
Memleket aþkýndan deli oldun sen

Körpe bir damlasýn, ummana gebe
Söylediðin her þey kulaða küpe
Coþkun bir nehirsin; aþtýn dað, tepe
Saðýrýn, dilsizin dili oldun sen

Ne varsa görürsün gönül gözünle
Aðý bala döner bir çift sözünle
Cana can katarsýn þehlâ gözünle
Hasret ateþinin külü oldun sen

Bilgi, hikmet sende; alan kazanýr
Ýlim kapýsýsýn, çalan kazanýr
Ýrfan deryasýsýn, dalan kazanýr
Menzile gidenin yolu oldun sen

Mevsimler içinde yazsýn öðretmen!
Þairin dilinde sözsün öðretmen!
Hakikate giden izsin öðretmen!
Hasbahçenin gonca gülü oldun sen

M. NÝHAT MALKOÇ

Sosyal Medyada Paylaşın: