Tohumu can, suyu kan ise vatanýn, Þehit oðlu þehitse, altýnda yatanýn, Cihana hükmetmiþse, nice komutanýn, Hiç düþünmeden, ölmeli uðruna insan.
Bir hilal uðruna, veriliyorsa canlar, asýrlardýr, Her karýþýnda, tarih yazýlýyorsa topraðýn, Hakkýn, adaletin merkez, mazlumun sýðýnaðý ise, Salalar, ezanlar önünde, eðilmeli insan,
Yedi düvelin, göz koyduðu Ýstanbul’unla, Dünyaya geçilmez dedirten, Çanakkale ile, Edirne’den Kars’a eþsiz, güzelliðiyle büyülüyorsa âlemi, Verseler de dünyayý, vatanýmda vataným, demeli insan.
Fatihler, Yavuzlar, Süleymanlar otaðýdýr, þanlý topraðýn, Unutma ey evlat, sende bir yapraðýsýn, Koca Çýnarýn, Bozkýrýn aslaný, daðlarýn kartalýdýr, atalarýn, Ben kimim diye, kendine sormalý insan
Kundaktaki bebeler, yataðýnda uyusun da büyüsün diye, Üþüyorsa, bu topraklarda binlerce can, Dün Sarýkamýþ’ta, bugün Sarýyayla’daki gibi, Vataný uðruna, hiç düþünmeden DONMALI insan…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hüseyin HARPUTİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.