Dünya benim neyime, faniyiz nasýl olsa, Baki olan dünyada merhamete muhtacým. Hakiki iman nuru þu gönlüme bir dolsa, Ýþte benim bayramým, iþte benim miracým.
Dertler gelir üst üste, göremezsin önünü, Hayatýn zorluðundan yaþamaktan býkarsýn. Dara düþtüðün zaman çevir Hakka yönünü, Umudun tükenirken, bir hamleyle çýkarsýn.
Her þey ayan beyandýr Allah’ýn kitabýnda, Yasaklardan kaçýnýp, emrini tutmak gerek. Resul en güzel örnek; iþinde, hitabýnda, Yolundan yürümeli severek, isteyerek.
Baðýþýna muhtacýz, bize merhamet eyle, Doymak bilmiyor nefis, azgýn bir nehir gibi. Doðru yoldan sapana Rabbim hidayet eyle, Dünya bazen aldatýr, baldaki zehir gibi,
Çýkýp gitti elimden, her þeyimi kaybettim, Miras býrakýlacak, sade dürüstlük kaldý. Zaten bir emanetti, sükut ile sabrettim. Ne dünyaya muhabbet, ne kula küslük kaldý.
Sabri Koca
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.