hayallerimle çýktým bugün de balýða onlar yakaladý kollarýmdan düþerken gökyüzüne uçurdular ruhumu ben de kendimi kendi þiirimin iç sesine býraktým gökyüzü sandalýnda sefàlandým birkaç saat kýsmette ne varsa yazdým heybeme yükledim taptaze umutlarýmý yaþamla dolu bir melodi dudak uçlarýmda çocuklarýn için yaþamalýsýn derken avuçiçlerimden taþan küçücük sevgi kýrýntýlarýný kalbimin okyanusuna sýðdýramadým
ufak tefek mutluluklar biriktirdim ama en çok sevdiklerim acýmasýzca ç’alýp ç’alýp gittiler ben de hüznümü sýrtýma yükleyip yürüdüm yürüdüm
yaþlarýmdan öptü annemin cennetten çýkma bitimsiz dualarý babamýn parmaklarý aklara yenik düþen saçlarýmý okþarken baðýra çaðýra aðladým yine de bana mýsýn demedi Ata’dan yadigâr göz bebeklerim...
nagi han
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nagihan ERGÜL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.