Uykuya dalma sakýn, yazdýðým masal deðil
Yurdumu pasta gibi bölüþüp, paylaþtýlar
Gerçeðin ta kendisi inan ki misal deðil
Þahlandý Türk Milleti, hayret edip þaþtýlar
Kan kustu her karýþta, çiðnendikçe topraklar
Parçalanýp yýkýldý dev bir imparatorluk
Çýktýk enkaz altýndan elimizde bayraklar
Öldük öldük dirildik, cumhuriyeti kurduk
Mahþerse iþte mahþer; ova, deniz, dað, nehir…
Yedi düvele karþý etten, kemikten surduk
Vatan, bayrak aþkýyla yükseldi ruhlar bir bir
Öldük öldük dirildik, cumhuriyeti kurduk
Yaðdý gökten sel gibi kopan kollar, bacaklar
Külümüz savrulurken kývýlcým saçan korduk
Bu ihtiþamý görüp elbette kaçacaklar
Öldük öldük dirildik, cumhuriyeti kurduk
Sarsýlýr mý sanýrsýn göðsümüzdeki iman
Yediden yetmiþine gözü kara, cesurduk
Allah Allah sesleri, göðe çýktýðý zaman
Öldük öldük dirildik, cumhuriyeti kurduk
Baþkomutan buyurdu, ’Ya istiklal ya ölüm!’
Tarihin, hararetle özlediði sürurduk
Can dediðin emanet, bitmeliydi bu zulüm
Öldük öldük dirildik, cumhuriyeti kurduk
Düþmanýn, uykusunu kaçýran kâbus bizdik
Atamýzýn baþ tacý, göðsündeki gururduk
Kâh kabarmýþ bir ýrmak kâh dalgalý denizdik
Öldük öldük dirildik, cumhuriyeti kurduk
Karýþtý gün geceye yollarýmýz kan, mayýn
Elde onur namlusu, bir vurulduk bin vurduk
Kefensiz düþtük kabre, toprak yuttu sanmayýn
Öldük öldük dirildik, cumhuriyeti kurduk
Deðiþmez evvel ahir eðilmeyiz düþmana
Ne köleydik ne uþak dimdik ayakta durduk
Kenetlendik kalp kalbe kýz, kýzan, baba, ana
Öldük öldük dirildik, cumhuriyeti kurduk
Tutup elinden daðýn sonrasýnda rüzgârýn
Yeri göðü inletip, gürlemeye mecburduk
Söyledik hep söyleriz, tam zamaný tekrarýn
Öldük öldük dirildik, cumhuriyeti kurduk
Karanlýðý silerek ilerledik dörtnala
Gelecekten umutlu, baþýmýz dik maðrurduk
Helal olsun kanýmýz, gökte süzülen ala
Öldük öldük dirildik, cumhuriyeti kurduk
Fýrsat verme düþmana, rahat uyusun Ata’n
Hedef belli, rehberin; din, ahlak, ilim ve fen
Cumhuriyet ýþýktýr yolunu aydýnlatan
Emaneti koruyup, yükseltmektir vazifen