Güneþ yavaþ yavaþ kendini Karanlýðýn gölgesine atýyor Kalbin söküldüðü gibi Ýçindeki kutuya gömülüyor
Aþk denilen mehtap’ül Þevk Yenilmeden aklýma direniyor Sevenlerin kalbini Tahta gibi kemirip bitirirken Benim deli gönlüme ise Þelaler gibi akýp giriyor
Savaþmak bile aklýma gelmiyor onla Býrakýyorum kalbimi ona Dolduruyor dolana kadar Hiç yenilmeyen mehtap aþkýyla..
Sosyal Medyada Paylaşın:
muratsahin123 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.