Bütün gece kalbimin kýyýsýnda dolaþtým Ýnsan nasýl çaresiz kalýyormuþ öðrendim Yýldýzlara uzandým göðün göðsünden düþtüm Düþtüðüm yer mezarým oluyormuþ öðrendim
Arsýz yüzsüz canýmý fýrtýnada yüzdürdüm Ýzlerimi acýmýn küllerinde gezdirdim ’Aþk’ uðruna çýrpýnan kuþa mezar kazdýrdým Seven insan eceli yalýyormuþ öðrendim
Gözümden taþan selde sýrýlsýklam ýslandým Dað oldu da gururum eteðine yaslandým Gerçeði dilde tekrar ede ede uslandým ’Kalp’ dediðin hesapsýz doluyormuþ öðrendim
Tutulduðum fidanda köklerimi soldurdum Umut veren ne varsa birer birer kaldýrdým Elimi yakamozun göbeðine daldýrdým Büyüttüðüm sýzýyý siliyormuþ öðrendim
Soðuk taþlar dinledi sözlerimi kesmeden Bir kez daha kanadým gün geceyi basmadan Kurtuldum yüreðime baðlanan o tasmadan Sevda insaný sefil kýlýyormuþ öðrendim