O kadar
darda kaldý da yüreðim
kopamadý dalýndan
oysa bir sözün
bin cevapsýz soruyu silerdi
tut elimden
tut çýkar
ittiðin bu kuyudan dedim de
mesnedsiz acýlarla titretip
bilmecemsi bir cezayla baþbaþa býrakýp
koyup gittin
zehirli dikenler büyüyor baðýmda o gün bu gündür
senli bir yalnýzlýktan ödünç günlerle
yaþýyorum saçlarýný okþayarak
oysa kaçýp kaçýp sýðýndýðým senle
yürüyordük düþlerimizle
kaç kez iki çiçek diktiysem
anýlarýmýzýn üstüne
kaç kez kuruttun
kaç kez kýrdýn
þimdi kimsesiz çocuklar dolaþýyor beynimde
toplayacaðým denize akýttýðým gözyaþlarýmý
dudaklarým besmeleye sýðýnýk
uykuya dalacaðým birazdan
bundan sonra
ne nisan beklerim ne de mayýs
günler ay
aylar ekim
artýk aþk þiirlerinin gazabýndan korkuyorum
baksýn ardýmdan takvimsiz ömrümün günahlarý
bak ardýmdan
yine sus
yine konuþma
býrak y/aramýzda kalsýn