Çocukmuşum...

Çok uzun zaman önce yazdýðým satýrlar, çok acemice olarak düþündüðüm için paylaþmadým, ancak öyle doðal öyle çok amatör ki tekrar düzenlemeyi doðru bulmadým ve beðeninize sunuyorum, saygýlarýmla...

Çocukmuþum,
Aðlarmýþ yalanlarým
Anneme babamý þikayet eden…
Ayakkabýlarýmý ben yýrtmadým baba
Oynarken arkadaþlarým…
Ýnanmayacaksýn biliyorum
Ama gerçekten yalan da olsa onlar yaptý inan ki.
Tam da gol atýyordum ,
Görsen ne gol.
Tornacýnýn yanýndan kaçmadým,
Sen bana demedin mi
Ekmek parasý…
Felek gelse gitmem baba,
Ustam izin verdi hayata dair
Ustam izin verdi gör memleketi…
Ustam dedi baba,
Annemin bundan haberi yok.
Sakýn kýzma ona.
Sakýn anneme hayata benzer yalanlar söyleme baba
Ben yeteri kadar söyledim zaten…
Ben yeteri kadar yalan yanlýþ çiçekler gönderdim her aklýma geldiðinde,
Top oynarken yýrtýldý dedim ömrümü sorduðu zaman.
Kilometrelerce yollar serdim önüne gurbetli satýrlarda.
Yanaklarýmýn kýrmýzýsýna
Babamýn gülleri dedim,
Aðlamasýn diye.
Terledim dedim anne
Koþarken çocukluk sesime…
Aðlarmýþým yalan uykularýmda gördüðüm memleket sevdalarýna,
Bitpazarýndan alýnan gömleklere sevinirmiþim yalan deðil.
Bugün anneme gidelim mi baba?
Boyarým yeni almadýðýn ayakkabýlarýmý,
Üç numara saçlarýmý þapkamýn altýna saklarým,
Birkaç tane de kitap sýkýþtýrýrým yaðlý ellerimin karasýna,
Görünce üzülmesin diye.
Bugün mezarlýða gidelim mi baba?
O kadar çok yalaným var ki anneme söylemem gereken…

Sosyal Medyada Paylaşın: