Þimdi yaðmur yaðýyor, izliyorum sukutla
Gözlerim dalýp gitmiþ, raksýna katrelerin
Bekliyorum Leyla’yý hüzün dolu umutla
Sonu gelmesin diye, o güzel “karelerin”
Aðaçlarýn dallarý, laldir benden de beter
Çay koyayým diyorum ama üþeniyorum
Gözlerin yoksa keyfi bir bardak ile biter
Sonra kaðýda þiir, bir düþ döþeniyorum
Þöyle ki, sarýlýrsýn, usulca tam belime
Sessizce seyrederiz, iniþini yaðmurun
Dilimizden dökülür sadece bir kelime:
O da aþktýr sevgili yani senin hamurun
Sarýl sýmsýký sarýl! Kollarýný h i ç çözme!
Ne olur biraz daha, sar, sar sarmaþýk gibi
Koklayayým elini; hep hayalimde gezme
Öp, öp dudaklarýmý, gerçek bir âþýk gibi
Þimdi rüzgâr esiyor, dallar ney misâli
Yine içim hüzünlü giriyorum akþama
Ýnan ki hiç kalmadý umutlarýn mecali
Bu gece senin için bu þiiri yazdým cama
S / ÂYE 24 EKÝM 2018 / ESKÝÞEHÝR
Belki okursun onu, yaðmuru dinler iken
Umarým duyarsýn yâr ruhumu inler iken