Yokluðun ; Yaðmurlu bir akþamüstüydü göz bebeklerimde, Hani o kimsesiz kaldýrýmlarda, Aðlayan yalnýzlar gibi öksüz... Ve, yetimindim sen gideli.
Hani o ayrýldýðýmýz siyah perþembe var ya; Eylül rüzgarlarýnýn savurduðu yerlere, Takvimler zamanýn , son ayrýlýk Yapraðýný koparýyordu... Ýlk beþ yýlda döktüðüm gözyaþlarý; Çaresizliðin, yalnýzlýðýn, kimsesizliðin gözyaþlarý, Sokaklarý ýslatmýþtý... Ben , yaralý yuvasýz birserçe kadar yoksun, Yalnýz ve huzursuzdum. Bana atýlan mektuplar , gelen telefonlar ; Yetmiyordu acýlarýmý dindirmeye, Bir sevgi özlemi içinde , erirken umutlarým... Yokluðun ; Simsiyah bir geceydi göz bebeklerimde.
23 /10 / 2018 .
Sosyal Medyada Paylaşın:
Aygün Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.