Bir tren geçer yine hatýrlatýr gurbeti, Yine hatýrlatýr,dýþarýda yaðan kar... Mavi bir tren ,beyazlýklarýn arasýnda. Ve , hiç susmayan bir þarký, Ferdi den : (Gurbetin kahrýný sen çekemezsin.) Kahrolmak ne ki, ölmek ne ki !.. Bir yerde ölmek , en kolayý, Bazen bütün gün ,dolaþýyorum ; Unutmak için, unutmama imkan yok ! Baktýðým her vitrinde ,anýlarýmý seyrediyorum. Anýlarým yaþatýyor beni, Anýlarým gözyaþlarýmda... Sokaklar yalnýzlýðýmý anlamýyor, Hiç kimse anlamýyor... Ýçimde çöreklenen acýlarýmý. Býrakýp bu þehirde , Dönmek istiyorum, mutluluklar ülkesine.
11/ 12 / 1981/ Frankfurt.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Aygün Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.