SENLİ SENSİZ MEVSİMLER ...

Son bahardý mis kokan saçlarýn ...
Tane tane dökülüyordu yaprak yaprak .
Kimse basmasýn üzerine diyerek ,
Kýyamadým her bir döküleni yüreðime topladým ...

Kýþtý içimi kaplayan yangýnýn ...
Yanýyordum ve yanarken tütüyordum .
Oysa ki eksik kalmýþtý bize kýþ mevsimi ,
Ve ben inan ki seninle sensiz çok üþüdüm ...

Ýlk bahardý gül kurusu gülüþün ...
Güldüðünde güller açardý yüzünde .
Bahar bile kýskanýrdý mimiklerini ,
Belli ki papatyalar bile "seviyorum" adýna çýplak kalýrdý .

Ahh o yaz mevsimi ahh ...
Senin yüzün benimde gözlerim kýzarmýþtý .
Ýlk günkü heyecan telaþ veya aþk duygusu ,
Hiç çýkarmý sandýn aklýmdan þiirlere þahit olmuþ bu aþk öyküsü ...

Ayný günde dört mevsime þahit olmak gibi bir þeydin sen ...
Önce özlüyor ,
Sonra aðlýyor ,
Akþamlarý küsüyor ,
Geceleri çok seviyordum ...
Ama ben biliyordum ,
Sen bilmiyordun ...

Mutlu AKÇA
Sosyal Medyada Paylaşın: