gözlerin,
kalbin anahtarýný sununca
açtým kapýyý
o anki aþk açlýðýyla olsa gerek
içinde bana ait dediðin ne varsa yedim
yuttum
diþledim,,
sonra bir ben olmadýðýmý
inanmak zorunda býrakýldýðým aþk tanrýný fark ettim
dedim ki;
þimdi senin tanrýnla falan uðraþamam
farzýydý
sünnetiydi
icabet etmem gereken vacibiydi,,
derken bissürü ritüel
aþk bayan ayin
az biraz batýl
merdiven altý cin
külden tapýnak
kýsa donlu þövalye
vesaire vesaire..
ha þeyi saymadýmm
tanrýnýn taþeronluðunu yapan meleklerini
neyse bu konuya girmeyeceðim
ucu cehenneme kadar uzar þimdi
malum,
yorgunum
kýsacasý,
kalbinin kapýsýný açtýðýnda
açýlýþ törenine davet ettiðin hislerin vardý
böyle niþan gecesi kýyafetiyle
sülün gibiydiler hatýrla
hay Allah,
daðýldý þiir..
dur dur,
gözlerin henüz bitirmemiþken kahveyi
nereye öyle..
sen þimdi inancýmý kaybettim diye seviniyorsun ya
evet
yitirdim sahiden
lakin, sana olan inançtý yitirdiðim
oysa dýþýnda kalan alem yanýnda
nokta bile deðilmiþsin
ama dünyamdýn benim-yalan yok-
dünyaný kurtaran kardan kahraman
erittin
bittin..
ha bu arada;
tanrýnýn çok da umurunda olduðunu sanmýyorum
yol olsun kafi
ister kýrmýzý halý
ister dikenli..