ellerin týrpaný düþüncesine keskin birkaçýmýz kýstýrýldý pusuya andýmýz çalýndý birkaçýmýzýn boðazýndan hýrýltýlý bir çiçek açýmý bu o ýrmaðýn kuytusuna sursuz kalan topluluk saný anýlmayan ayrýklý vadi ben kan içen çeþme olsaydým güneþi kundaklayan serinlik sen
þimdi
Sosyal Medyada Paylaşın:
patagon Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.