Baþladýðým yerde bitiyor tüm yolculuklar..
Ankara’ ya benziyorum, sýcacýk soðuðum.
Öyle iþte!.. Utangaç cevabým..
Gözümden damlayamayan yaþlar gibi!
Ýlk kez bayramlýk elbise sahibi olan çocuðun
gülümsemesi...
...ya da hayatýnda bir çift yeni ayakkabýsý olmayan
Ama hep göz kamaþtýrýcý ayakkabýlar boyayan çocuðun
’’ Pýrýl pýrýl abi ! ’’ deyiþinin verdiði eziklik gibi...
Beþ kuruþu olmayan bi gencin,
Sevgilisine vitrinde gördüðü elbiseyi almak için
para biriktirmesi gibi...
Allah ’ým bu gün öyle çok
Gibi ’’ ile kurulan cümleler canýmý yakýyor!
...kalbimi deliyor ki!!!
Dert gecesi iken !
Mutluluk imzalarýyla...
Küskün rüyalarýn noktasýndayken...
Aþklarýn para ile ölçüsüyle!
Týkanýþlarýn boðazýmda düðümleniþi!..
Baþladýðým yer neresiydi?
Ben kimdim..?
Derken bu sahneyi bir yerden hatýrlýyorum...
Ýnecek var usta!
Þimdi beni oynayan figüran hangisi?..
26.11.2006.
Elif AVAN
www.elifavan.com
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.