bir renk sindi hayatıma dokununca

( uçurtma renginde insanlar geçen içinden- kýrýk ayaz bir gece
tanrýsallýðýnda bir hayat düþlerdim hayatýmda sýðýntý
gelin kahkahalarýmýn nazlýlýðýnda, dokunulmaz
yollarý yeþil, elleridir beyaz...)


aydýnlýðý da karanlýðý da anlatýr su.
saklamaz.
gözyaþlarýmýzdýr sýyrýlýp süzülen bir bulutun saydam yalnýzlýðýnda.
ve saðanak halinde iner grinin kimliði.
renkleri soldukça renklerimizin, fýsýldarýz ki
boyalýydý parmaklarýmýz, yaðmurlarýmýz, sevdalarýmýz,
boyalý dünyalarýmýz...

hani yýldýzlara özenir ya yýlan, alevsizce parlar; eleþtirel
hani buz heykele anlattýrýr ya masal;
içinde insanlar vardýr
-hep yaþarlar, hep severler-
zaman bile güler ya çýplak ayaklý þeytana
bakýþsýz bir alayla
onlar kadar içtendir sayfalar
onlar kadar soðukça.

tanrýnýn fýsýldadýðý bir dua olsun da
yapraklar örtsün gözlerini
çýðlýklý bir dansla
kara bir pelerinli
ölüm bile içilirmiþ dersin kadehten yansýyan aya
kardeþin yýlaný bile kýrmýþtýr etin kan kýrmýzýlýðý
ve resmin trajikomik yalnýzlýðý.

bir silüet beliriyor kaderimde, belli ki lal
tuzlu kokusu vardýr var olmanýn diyor gölgelice
ne tuhaf, lacivert güldürüyor,
sarsýyor kýrmýzý ezgiler asice
alýþýlýyor galiba ölümsüzlüðe de.
Sosyal Medyada Paylaşın: