ÖZGÜR

Ey deniz gözlü, gök bakýþlý kardeþim,
Sesleniyorum sana, duymadýn mý?
Dört duvar arasýna sýkýþmýþ kardeþim,
Yüreðim seninledir, hissetmedin mi?

Ankara’nýn içi kalleþ dolmuþ,
Birkaçý güya senle kardeþ olmuþ.
Onlarýn yolunda gençliðin solmuþ.
O kalleþler senin hayatýný yolmuþ.

Ey deniz gözlü, gök bakýþlý kardeþim.
Yanýndaydým senin, görmedin mi?
Bileði kuvvetli, gönlü güçlü kardeþim.
Kalleþten kardeþ olmaz, bilmedin mi?

Gözünün önünde milleti zehirlediler.
Vicdanýna pranga vuralým dediler.
Ýzin vermedin, yumruðunu yediler.
Senin güçsüz düþmeni beklediler.

Ey deniz gözlü, gök bakýþlý kardeþim.
Neyim var neyim yok, sermedim mi?
Yusuf yüzlü, selvi boylu kardeþim.
Sorunun oldu da yanýnda, bitmedim mi?

Senelerimiz hasret türküleriyle geçti.
Belki görüþlerimiz de deðiþti.
Ama benim caným, seninkine eþti.
Senin kara haberin, benim kalbim’ deþti.

Ey deniz gözlü, gök bakýþlý kardeþim.
Senelerini harcadýlar, kalleþ oðlu kalleþler.
Ey mapus görmüþ, delikanlý kardeþim.
Bunca yýllýk kardeþliðimiz, þimdi bitti mi?

And olsun, bende kardeþlik bitmez.
Yaþanmýþ güzel günler, bir kalemde silinmez.
Senin öcün almadan, bana dünya dönmez.
Baþýný öne eðme sakýn, dik dur kardeþim!




Sosyal Medyada Paylaşın: