Bak yine üþüyorum baþladý göðsümde kar Ýçimdeki çocuða urba giydirdim kat kat Biliyorum üþümek yakacak yanmak kadar Depreþince kanýmda sûr üfleyen bu firkat
Konuþursam ölürüm sustuðum kadar varým Dilimde sözler öksüz, yamalý, yitik, mefluç Ne yapsam sana doðru þaþar gönül kulvarým Soluklandýðým lahza hasretindir hep sonuç
Kaçýp gitmek beyhude kalbime kalbin cazip Gururdan gömleðimin sökülsün son düðmesi Sabaha yakýn yerde baþlarken fecri kazip Dudaðýmdan süzülsün aþkýn saklý naðmesi
Ey melek yüzlü sevdam suskun dilim kör cümlem Ne zor yaþamak böyle seni senden habersiz Herþey yalan olurken sen kalýrsýn müsellem Bir sonraki düþe dek gerçek ehemmiyetsiz
urba: giysi firkat: ayrýlýk acýsý mefluç: felçli-inmeli fecri kazip: yalancý tan müsellem: inkar edilmeyen- karþý çýkýlmayan
_ Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülşah Dağlı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.