Hüzzam

Serin gecelerin kucaðýnda uyanýp
Öyle apansýz, öyle üþümüþ ve titrek
Sarýlýr sýcaðýna bir düþün gövden
Ýsimsiz sýzýlarýn, isimsiz merhemleri der kalbin
Ýsimsiz masallarýn, isimsiz kahramanlarý


Yollar uzanýr önünde, yollar kýsalýr
Her köþe baþýnda duraksar adýmlarýn
Gözlerinden bulutlar
Sýrtýndan bir ürperti geçer
Sonradan ýslanýr yanaklarýn


Yollarýn da olmalý sýzlayan yanlarý, uyuyan çýðlýklarý
Onca seferin yorgunluðu, kýrgýnlýðý ve ah’ý
Susturmalý gerçeði ki ýsýnsýn evren
umudun kýsýr tohumu -düþ kýrýklýðýyla biten-


Olur olmaz gülmek olsun yine adý sevdanýn
Olur olmaz mekanlarda özlemek; býrak
Soluðunu tutup, hapset büyüsüne kendini an’ýn
Aydýðýnda nihayet gerçeðe, hayal
Hazan þarkýsýdýr kulaðýna çalýnan
Yahut hüzzamdýr makam









Sosyal Medyada Paylaşın: