BİR SEVDANIN ÖYKÜSÜ...

Yüzüme eledin hicran-ý aþký,
Yollarýmda yangýn duraðým oldun...

Bin bir dert içinde kalsam inlesem,
Yine bu gönlümde meraðým oldun...

Bir kör karanlýða daldýkça gönlüm,
Sen yolumu açan çeraðým oldun...

Hicran savaþýnda bir tatlý vuslat,
Zafere dikilen bayraðým oldun...

Mihnet ellerine dönmedi yüzüm,
Sýrtým dayadýðým bir daðým oldun...

Düþman hileleri boynumda zulüm,
Sen beni taþýyan bir aðým oldun...

Düþman bizi sürdü kýzýl çöllere,
Sen serin bir gölge, otaðým oldun...

Ýkinci baharý yaþarken gönül,
Sen benim en mutlu bir çaðým oldun...

Seni anar gönül köþe bucakta,
Sen benim en tatlý kaçaðým oldun...

Gönül göz yaþýnda kanlý damlalar ,
Silindi ruhumdan çiçeðim oldun...

Musa DOÐRUER( Teslimi)
13 Aralýk 2015.


Sosyal Medyada Paylaşın: