Tül

saçýnýn telini iðneye geçirip
geçmiþten kalan yaralarýma dikiþ atýyorum
sende tadýyorum cümlenin en alemini
kolay sevdiðimi sanma
gönül daðýmýn ardýnda duran nice acýya
kaç zamandýr merhem diye
seni sürüyorum

tam þimdi…
içimden geçen kýrýk bir ezgiye kulak verip
telleri kopmuþ yüreðimi sende onarýyorum
özlem mýzrabýnýn indiði sol yanýmda
kabuk baðlayan yaralarým kanarken
caným acýsa da
seni bir baþka seviyorum

hoyrat öfkelerimi askýya alýyorum
gönlüne mýh gibi çakýldýðýma bakma
ben seni sabýr divanýnda
hakka secde ederken örüyorum

ey niyetliye açýlan kapý
sana niyetliyim
adýnýn manasýyla açýl
gönül pencereme açýlan cennet kapýsýna
ve yüreðine vardýr beni

bilirsin gazebiyim ben acýda
yüzüm çabuk dökülür
içim hemen acýr benim
sen ki gönlümün mimarý
buhranlarýmý heyecanlarýna asýp
gülüþlerinden aldýðým bu hoyrat cesaretimi
ettiðin secdelerde baðýþla…

sen bilmezsin…
gecenin cidar sessizliði çöktüðünde
yokluðunun tezgahýnda
her gece…
kirpiklerinden gönül pencereme tül dikiyorum

geceden üryan dökülürken ayaz
üþüme diye
kirpiklerinden diktiðim tülü
üstüne dualarla örtüyorum.
Sosyal Medyada Paylaşın: