Olmuþ olan ya da olacak olan her þeyin kýymetini bilmek yerine,
kýyametini bilenlerdenim..
sonsuzluðun zevahiri kalemimde titrerken kaybolmayý erdem sayanlardan yani...
sýfýr noktasýnda incinmiþ bir bedenin taþýdýðý cýlýz bir kalp gibi atarken üstümden kendimi,
dünyanýn ritmine tutunmuþ sarhoþ bir gölgeyim
ve neden hala yok olmadýðýmýzý anlamýyorum.
ya da neden hiç var olmadýðýmýzý...
Bir zamanlar ayný Tanrýya inanmanýn bizi bütün yaptýðýna inanýrken
artýk bütünlüðüne inanmanýn bizi tanrýlaþtýrdýðýný düþünüyorum...
üç asýr süren lakin beþ para etmez kavgalarýn tarihine þanlý deðil kanlý denir....
olmuþ olan ya da olacak olan her þeyin madeni para gibi kokmasý da bu yüzden.
ben kokumu unuttum
korkularýmla beraber kayboldum
fakat kanýn madeni para gibi koktuðunu hala hatýrlýyorum...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.