Sevmenin ikliminden, ne zaman uzaklaþtýk?
Ya ne zaman alýndý, iyilik elimizden
Sanki zaman geçtikçe, kýyamete yaklaþtýk
Yinede entrikalar, düþmedi dilimizden.
Savrulan bir nefes mi, dünyada ki kârýmýz
Bom boþ bakan gözlerde, hüzünlü efkarýmýz
Vefasýz bir can için, sinemizde narýmýz
Artýk kývýlcým çýkmaz, savrulan külümüzden.
Sevdamýz dedikleri, yaþanýrken bedende
Ruhlar nefsin esiri, akýl fikirler tende
Aþk dediðin o efsun, tükenir birkaç günde
Gündelik oynaþlarda dönmeyiz yolumuzdan.
Ne desem bilmiyorum, gerek varmýdýr söze
Ortalýk sus pus olmuþ, martýlar küs denize
Karanlýklar korkutur, güneþ vurunca yüze
Bu gidiþle mutluluk, göç eder ilimizden.
Ahmet MORAN
(17 Ekim 2018)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.